Myślę, że czasami ludzie dają się ponieść kwestiom “równości” i zapominają, że nie czyni się nas równymi (genetycznie) i niektórych różnic nie da się porównać. Twoje doświadczenie jest tego doskonałym przykładem.

Moja odpowiedź prawdopodobnie będzie oczywista:

Wyślij maila do wszystkich uczestników, Twojego menadżera i każdej osoby w Twoim zespole (lub poza nim), którą uważasz za urażoną i przepraszasz. Zacznij od przeprosin, a następnie wyjaśnij, dlaczego założyłeś to, co założyłeś. Nie próbuj przyćmić przeprosin swoim uzasadnieniem i nie próbuj się bronić. Popełnij swój błąd uczciwie i uczciwie. Unikaj więc “ale” i “jeśli” w tym tonie. Na przykład, AVOID

“Przepraszam, ale powinni byli to wyjaśnić”

lub

“Przepraszam, jeśli kogoś obraziłem”

Zamiast tego coś w stylu

Przepraszam za moją nieodpowiednią prezentację. Zupełnie nie zrozumiałem tego użycia i nie powinienem był zapraszać wszystkich do wysłuchania mnie, nie wykonując wystarczająco dużo pracy w tle. Jestem zakłopotana tym błędem i będę ciężko pracować, aby wyciągnąć z niego wnioski i uniknąć takiego błędu w przyszłości.

(Oczywiście, możesz mieć lepszy dobór słów!)

Wreszcie, nie pobijaj się za to. Potrzeba dużo odwagi, aby zaakceptować swój błąd i zastanowić się nad tym, jak go naprawić. Ludzie w końcu o nim zapomną. Ludzie na ogół są zbyt zajęci, aby trzymać coś takiego zbyt długo.

Pytanie nie pyta wprost o to, “co mogłem zrobić lepiej”, choć prawdopodobnie jest to część odpowiedzi. Więc zacznę od tego, wracając do twojej oryginalnej wiedzy, aby spróbować i nakreślić rzeczy, które mogłeś zrobić zamiast tego, zanim zastanowisz się, co zrobić teraz.

Głównie dlatego, że musisz zrozumieć swój problem, zanim spróbujesz go naprawić. Twój problem zdarzył się dlatego, że nie próbowałeś zrozumieć problemu (jak inni mogą go widzieć, lub w ogóle) zanim spróbujesz go naprawić_. So this is an important error to avoid when you try to put it right.

The “new mums” space

You just learned there was a new mothers’ space. Zareagowałaś “stwórzmy też nową przestrzeń dla taty”. Hmm. Czy ty really think parents should be divided by gender? Czy zadałaś/eś zadanie, co doprowadziło do stworzenia przestrzeni dla matek, jak jest ona wykorzystywana lub jaki jest jej cel?

Więc twoim pierwszym błędem było wskoczyć do środka, zamiast pytać, uczyć się i sprawdzać rzeczy najpierw.

(Na marginesie można to postrzegać jako zachowanie raczej “uprawnione”, zwłaszcza, że nie brzmi to tak, jakbyś była nową matką i odkrywasz pokój po raz pierwszy, ale automatycznie zakładasz, że wiesz, co jest najlepsze dla tych, których to dotyczy - grupę, do której nie należysz i możesz mieć potrzeby, o których nie wiesz)

Myślenie liniowe i sondowanie, aby otworzyć troskę

Drugim błędem było zastosowanie dość liniowego myślenia. Jest nowy pokój mamusi? Więc powinien być też nowy pokój dla taty! Yay dla logiki! Ale co, dokładnie, był prawdziwy korzyścią segregowany pokój ten rodzaj, nawet jeśli nie odrzucający inny?

lepszy kierunek byłby pytać i odkrywać , were jakaś ludzie z nowymi dziećmi wykluczający, mieć pokój tylko dla nowych mam, raczej niż przestrzeń dla nowych rodziców ogólnie lub młodych dzieci i opiekunów przestrzeń. Ty odkrywałeś czy nowi tatusiowie mieli potrzeby, lub być przeoczeni, i także czy anyone inny z bardzo małymi dziećmi korzystałby z poparcia.

Ty zaczynałeś pivot w kierunku płci i zakładać wolnych od założeń sformułowań, i funkcja pokój raczej niż zakładać o kto potrzebuje przestrzeń i jak kategoryzować.

As it happens, you would also have learned the fact that it was used for breast feeding privacy if you had done so.

Exploring issues in the current setup

Your next mistake was to see the matter too powierzchially. Załóżmy, że pytałaś o te rzeczy i dowiedziałaś się, że jest to sposób na zapewnienie prywatności rodzicom karmiącym piersią. Możesz zastanowić się, czy jest to ten sam problem, czy też inny.

Na przykład zbadaj, czy przestrzeń dla nowych rodziców może być lepsza, ponieważ jest mniej asertywna i powiedziano Ci, że w rzeczywistości, karmiący piersią chcą mieć wolną przestrzeń na prywatność, a to jest podstawowy cel pokoju, więc posiadanie przestrzeni dla “nowych rodziców” nie zadziała.

To może dać do myślenia, co by było, gdyby nowa matka chciała prywatności od innych nowych matek (nie bez powodu z kolegami z pracy)? Czy powinniśmy zapewnić nowym rodzicom miejsce z kilkoma zasłonami lub boksami, lub innymi środkami, aby mamy karmiące piersią mogły mieć prywatność? Czy wiemy w ogóle, jak nowe mamy myślą o tym obszarze i czy robi to, czego potrzebują?

Co robić teraz?

Jak widzisz, praca na zasadzie równości jest niezmiernie cenna, ale wymaga innego podejścia niż dużo pracy. Nie możesz zakładać, że to Ty jesteś tym, który ma odpowiedzi. Nie możesz zakładać, że to ty masz prawo mówić pierwszy i rozwiązywać problemy. Musisz nauczyć się umiejętności słuchania i refleksji. Tak jak w nauce, najcenniejszą rzeczą jest osoba, która potrafi zadawać dobre pytania. Musisz się tego nauczyć.

Może okazać się, że ta rola nie jest dla Ciebie. Jeśli tak, wycofaj się z niej po cichu.

W przeciwnym razie, bądź z góry o błędzie. Dlaczego? Ponieważ ludzie będą oceniać wymówkę o wiele ostrzejszą niż uczciwość. “Jestem nowy i najwyraźniej mam wiele do nauczenia się. Mam nadzieję, że przyjmiesz moje szczere przeprosiny za wskoczenie bez zastanowienia na ostatnim spotkaniu.”

Pewnie po prostu bym poszedł dalej. W najgorszym wypadku wyglądasz trochę głupio i zawstydziłeś się - podkreślenie tego ponownie 3 tygodnie później jako formalne przeprosiny prawdopodobnie nie pomoże.

Nie wydaje się, żebyś zrobił tu coś oburzającego. Wydaje się nieprawdopodobne, abyś spowodował obrażenie. Nie jestem pewien, czy formalne przeprosiny są w ogóle konieczne.

CFO i kierownictwo wyższego szczebla cały czas prowadzą trudne rozmowy z pracownikami. Jeśli ktoś na spotkaniu był zdenerwowany, mógł rzucić Ci wyzwanie w lub wkrótce po spotkaniu.

Podczas gdy cały ten fragment o pokoju jest niejasno zabawny, brzmi to tak, jakbyś podniósł kilka innych ważnych punktów; różnica między macierzyństwem i ojcostwem, brak miejsca dla personelu do odpoczynku w.

Prezentacja jest sposobem na przedstawienie pomysłów. Masz teraz trochę informacji zwrotnych. Jeśli czujesz taką potrzebę, możesz przygotować drugą prezentację lub krótkie oświadczenie werbalne na następnym spotkaniu. Coś w związku z tym: “Nie zrozumiałem, po co jest sala mamusi - to musiało wydawać się wam wszystkim trochę dziwne. Jednak nadal czuję, że moje punkty X, Y i Z są godne dalszej dyskusji”.

Zabierzmy się do przyczyny tej sytuacji:

Oczywiście w ogóle nie poinformowałeś się, do czego jest ten pokój. Założyłeś coś i na tej podstawie ślepo zacząłeś protestować.

Jak teraz wiesz, twoje założenie było całkowicie błędne i ten tyłek strzelił. Jako, że jesteś adwokatem, spodziewałem się, że zanim “otworzysz sprawę”, poinformujesz się o tym szczegółowo. Nie zrobił pan tego. Dlatego jest to całkiem naturalne i słuszne, że czujesz się zakłopotany. To powinno pomóc ci uniknąć kolejnej takiej sytuacji.

Jedyne co możesz zrobić, to przeprosić i spróbować nie popełnić tego błędu ponownie. Poinformuj się przed protestem. Uważaj to za lekcję życia.

To, imho, jest jednym z największych problemów, jakie mamy obecnie na zachodzie. Ludzie protestują w oparciu o plotki i przypuszczenia, a nie fakty. Nie bądź jednym z nich.

Dolary do pączków nikogo oprócz ciebie nie obchodzi Przytłaczającym prawdopodobieństwem jest to, że wszyscy inni odeszli od tego i nie będzie to miało żadnego silnego wpływu na Twoją przyszłość w firmie lub postrzeganie Ciebie przez współpracowników.

Najlepszym podejściem jest zapomnij o tym i po prostu spróbuj zrobić to lepiej w przyszłości. Nie pogarszaj sytuacji, wspominając o tym ponownie teraz.

Pologizujcie wnosząc pozytywną wartość do organizacji.

Błędy mogą zaszkodzić i zaszkodzić reputacji. Istnieją inne opcje przedstawione w innych odpowiedziach, które mają związek z przeprosinami werbalnymi lub pracą nad tym właśnie tematem, ale proponuję, abyś odwrócił tę krzywdę poprzez aktywne przedstawianie pozytywnych wartości w przyszłych projektach/dyskusjach.

Pracuj ciężko. Weź udział. Pomagaj w realizacji celów organizacji. Bądź kluczowym członkiem.

Zasadniczo rób to, co powinieneś robić z każdą organizacją. Masz swoją rolę w tej organizacji. Stworzyłeś relacje z tymi ludźmi, a z każdą relacją możesz je naprawić poprzez swoje działania. Nie jesteś zdefiniowany przez swoje błędy, chyba że nie posuniesz się naprzód.

Moim zdaniem to najlepsze przeprosiny bez zwracania nadmiernej uwagi na ten stary błąd.

Popełniłem już wcześniej błędy w firmach. I z tymi błędami poszedłem na wysokie obroty i pracowałem bardzo ciężko. Ludzie są skomplikowani. Pomocne może być przypomnienie rówieśnikom, że twoja złożoność oznacza, że możesz popełniać błędy i głupoty, ale również wnosić wiele wartości.

Jest już za późno na przeprosiny, mimo sugestii innych. Rzecz w tym, że ludzie uzyskują o wiele więcej informacji z języka ciała niż przez mówienie, a jeśli byłeś zakłopotany i czułeś się winny, to był on alrady rozpoznany. Również Twoje “naruszenie” było dla wszystkich środków niedbałe.

Przeprosiny powinny być udzielane tylko wtedy, gdy incydent jest świeży lub gdy ktoś podejdzie do Ciebie i poprosi o wyjaśnienie. Po trzech tygodniach wydaje się dziwne otrzymanie maila, ponieważ wygląda na to, że ktoś cię do tego namówił, abyś zrobił to z własnej woli.

To powiedziawszy, są pewne niepokojące tendencje w innych odpowiedziach, do których powinienem się odnieść.

Failure jest faktem, jedyną rzeczą, którą możemy zrobić to sprawić, aby było lepiej w przyszłości. W rzeczywistości porażka z prawdziwym wyrzutem sumienia jest jedną wspaniałą okazją do poprawy siebie. Ludzie są społeczni i będąc różnymi jednostkami, będziemy mieli starcia, które nawzajem.To nieuniknione. Tak więc jedną bardzo ważną rzeczą jest jak możemy żyć ze sobą i naprawiać relacje.

Wymaga to uznania błędów, a także zdolności do przebaczania innym i sobie. Więc jeśli ktoś cię osądzi i będzie cię nakłaniał do rezygnacji ze swojej pozycji, (s)on jest problemem, nie ty. Byłeś skruszony i jeśli ktoś still(!) ośmieli się cię osądzić, co dokładnie masz zrobić? Cofnąć się w czasie? Co gorsza, stosowanie się do tej “rady” pozbawia cię możliwości uczenia się na błędach. Jeśli wyobrażamy sobie, że będziesz podążał za tym za każdym razem, nie tylko kończysz w ślepym zaułku, ale czujesz się z tym nieszczęśliwy.

*Ludzie nie muszą również przepraszać za każdy fakt, którego nie znają. *Nie idziesz przez świat z głową obracającą się jak antena radarowa, twoimi odruchami zwisającymi jak pantera i z encyklopedyczną znajomością każdej sprawy pod ręką.

Ludzie, nie wiem czy to problem kolejnej generacji, ale stawiasz się przed niemożliwym do osiągnięcia wysokim standardem. Straszysz się na śmierć. Przestańcie to robić, to tylko uprzykrza wam życie bez powodu. Zaakceptuj, że to spieprzysz. Po prostu staraj się jak najlepiej naprawić szkody, ale to nie koniec świata.

Teraz właściwie nie jestem chrześcijaninem, ale jedna rzecz, która czyni Jezusa tak atrakcyjnym, to obietnica, że nie jesteś zagubiony. Nie jesteś z góry zdeterminowany, by być nieuleczalnym palantem. Wciąż jesteś człowiekiem, mimo że masz wady. Uświadom sobie, że jesteś Nie produktem oczekiwań wszystkich innych**.

Przyznaj się do błędu i wykorzystaj go, aby wskazać, że wszyscy mamy wiele do nauczenia się o potrzebach innych osób w miejscu pracy.

Często nierówności są powodowane przez osoby posiadające władzę, które nie wiedzą, jakie inne osoby muszą być sprawiedliwie traktowane w miejscu pracy. Ludzie zakładają, że wtedy rozumieją te problemy, nie pytając o to różnych osób. To właśnie zrobiłeś w tym przypadku.

Na następnym spotkaniu wskaż swój błąd. Powiedz, że wyciągnąłeś cenną lekcję, że wszyscy musimy słuchać innych przed sformułowaniem opinii na temat nierówności. Nie chcesz pracować nad tym punktem, ale robisz to, co musisz, bo w przeciwnym razie będziesz postrzegany jako pragnący rzeczy bez żadnych innych przesłanek niż chęć czegoś, bo ktoś inny to dostał.

Popełniłeś błąd. Poradzisz sobie z tym jak z każdym innym błędem: Ucz się od momentów edukacyjnych, zapomnij o zakłopotaniu.

Analizuj: O co chodziło z tym błędem? Z punktu widzenia obserwatora Internetu, powiedziałbym, że chodziło o

1. nie badanie postrzeganego problemu (zdobycie faktów, uzyskanie odpowiednich opinii) i
2. nie testując wystarczająco dużo swojego rozwiązania (przynajmniej daj windę-pitch swojej prezentacji komuś istotne)

Nie zatrzymuj się na tych trywialnych punktach, naprawdę kopać w błąd z naukowym nastawieniem - to zarówno przyniesie ważne wskazówki dla przyszłych działań, i pomóc Ci pokonać wstyd.

Teraz o drogę naprzód: Wdrażaj to, czego się nauczyłeś - Na przykładzie moich powyższych punktów, robisz teraz badania, ale część z nich będzie musiała zawierać również odpowiednie opinie, więc idź porozmawiać z kimś z tej grupy, aby poczuć, jak twoja prezentacja została odebrana i zapamiętana. Następnie przygotujcie plan zaradzenia sytuacji i szybko wprowadzajcie go w życie… Żartuję, oczywiście. Zabierz rozwiązanie do kogoś w firmie, lub najlepiej do grupy zadaniowej i odbierz je od nich, aby poczuć, jak to rozwiązanie zostanie odebrane, a następnie złomuj lub zmieniaj w zależności od potrzeb.

Poza dość szeroką radą powyżej, polecam coś zabawnego w ramach rozwiązania: To już 3+ tygodnie po incydencie, więc ewentualne pożary emocjonalne spłonęły już nisko, a serdeczne przeprosiny spotkałyby się z dużą ilością “o co w tym wszystkim chodzi? - Czy ona zrobiła coś żenującego?”; Dajmy raczej krótką, zabawną, samo-deprecyzującą się rozmowę o pułapkach równości w nierównym świecie, być może z udziałem speherical krów w próżni, choć to może uderzyć trochę za blisko dla wygody, więc może pójść ze słoniami (co może być zbyt polityczne, zakładając, że jesteś ze Stanów) lub kurczakami (trudno znaleźć nijakie zwierzę, czyż nie). Ci, którzy pamiętają ten incydent, docenią samo-deprecjonujące aluzje do wstydliwości jako drogę do przeprosin, ci, którzy nie pamiętają incydentu, docenią lewicę w ogóle.

Ogólna odpowiedź, której bym udzielił, jest taka sama jak wszyscy inni… Odpuść sobie.

Ale jeśli martwisz się, że inni nie odpuszczają, a oni kształtują o tobie opinie, być może będziesz musiał działać.

Trzy tygodnie to za późno na zwykłe przeprosiny. Będziesz musiał wziąć na siebie ten błąd. Teraz jest twój. Ale możesz zdecydować, co to oznacza. Ty decydujesz o narracji dla niego. Powinieneś spróbować sprawić, by znaczyła ona coś lekkiego.

W pewnym momencie może się okazać, że rozmowa daje ci możliwość wyśmiania się z twojego błędu. Zrób to! Spraw, aby była to zabawna rzecz, a nie coś, co się z Tobą miesza.

To trudna umiejętność, ale można to zrobić. Pamiętaj tylko, że film “Zielona Latarnia” ukazał się w 2011 roku. Ryanowi Reynoldsowi zajęło to 5 lat, aż udało mu się zamienić go w żart w Deadpool. Minęły kolejne dwa lata, zanim mógł strzelić sobie w głowę w Deadpool 2 i zakopać go na dobre.

Powiedziałbym, że jeśli nie dostaniesz listu ostrzegawczego, nie przejmuj się tym. Urlop ojcowski i tak dalej jest trudny do sprzedania, chyba że ktoś został męskim rodzicem (ja nie), jest raczej nieuchwytny dla przeciętnego “faceta”. Podczas gdy kobiety, które przechodzą przez okres macierzyństwa, mają oczywiste zmiany biologiczne i potrzeby, z którymi łatwo się empatyzować. Nie mówię, że to, co przedstawiasz w zarysie o rodzicielstwie męskim, nie jest istotne i istotne (choć wyraźnie wymaga dalszych badań).

Bez obaw, łatwo jest wysłać maila jasno przedstawiającego i przepraszającego za swój błąd dotyczący karmienia piersią. Oczywiście jest to kwestia prywatności, bezpieczeństwa i higieny pracy, itp.

W tym samym mailu zaproponuj rozwiązanie, być może pokazujące, jak inne firmy, które Twoja organizacja podziwia, zajęły się tą sytuacją. Sugeruję, aby bez zagłębiania się w kwestie równości, płci, LGBT, a co nie, po prostu powiedzieć, co z “pokojem dla nowych rodziców” lub jakąś strefą rekreacyjną / aktywnością / obszarem wsparcia dla każdego nowego rodzica. To obejmuje wszystkie non-breasteding nie biologicznego typu aktywność rodziców i relaks niezależnie od x y z widoku kto i co jest rodzicem.

Co do prezentacji, jedna rzecz uświadamiam sobie jest że czasami w organizacji jeden może być bardzo pasjonujący o twój pracy, firmie i w ten sposób dalej. Ten zapał może, ale nie musi być łatwo zaakceptowany przez “wyższych sfer”. […] Nawet jeśli jesteście dobrze poinformowani (błędy i w ogóle), uważam, że “wyżsi” mogą mieć bardzo żywotne interesy w tym, aby ktoś nie potrząsał łodzią za bardzo. Mimo to uważam, że przeprosiny i zaproponowane rozsądne rozwiązanie nie powinny pójść na marne i doprowadzić do zamknięcia tej sprawy.

LOL Po prostu pozwól mu się wymknąć!

Duże szanse, że ludzie będą się z niego śmiać, kiedy i jeśli ten komentarz przejdzie im przez głowę.

Mówiłeś z powodu ignorancji zarówno celu pokoju, jak i faktu, że dobre matki są ZAWSZE bardziej zestresowane i “na linii” niż my ojcowie (dobre czy nie). Poza tym twoim uzasadnieniem byłoby stać, IMHO.

Duże są też szanse, że jesteś na tyle młody, aby wziąć to pod uwagę przy rozważaniu całego qui-pro-quo

Wskazówka: postaraj się od czasu do czasu żartować z tego (i z siebie), rozmawiając z innymi ludźmi, którzy słyszeli, co powiedziałeś. Przekazanie tego na śmieszną stronę pomogłoby im nie osądzać cię źle, a ty nie czujesz się zbyt źle z powodu swojego… wykorzystania… XD

Ale następnym razem zastanów się dwa razy przed rozmową i poznaj granice swojej wiedzy.

Wyzwanie ramki: Nie zrobiłaś nic złego.

Zadam Ci proste pytanie: co więc karmienie piersią ma wspólnego z różnicą między urlopem macierzyńskim a ojcowskim?

Zadam jeszcze jedno proste pytanie: dlaczego więc tylko matki mogą karmić swoje dzieci w specjalnie do tego celu wyznaczonym pokoju, a nie ojcowie? Pamiętaj, że cała idea karmienia dzieci ma na celu uniknięcie dyskomfortu dla reszty pracowników w budynku. Dzieci dużo płaczą, bekną, wymiotują i na ogół robią dużo bałaganu przy jedzeniu, ZWAŻYWSZY na płeć biologiczną rodzica. Więc robienie miejsca na karmienie dla matek, a nie dla ojców nie ma zupełnie żadnego sensu.

Mógłbym mówić dalej i dalej, ale chodzi o to, że obiektywne argumenty są właśnie takie, obiektywne. Ludzkie intencje nie mogą ich zmienić. Jeśli pokój zainspirował Cię do wskazania obiektywnego problemu, to nie ma znaczenia, czy zostałeś dobrze poinformowany o przeznaczeniu pokoju.

Jeśli cokolwiek, reszta grupy zachowywała się bardzo niegrzecznie ignorując to, co powiedziałeś.