Mój menedżer powiedział mi, że powinienem czuć się komfortowo, mówiąc mu, że jeśli chcę odejść z firmy. Czy powinienem mu powiedzieć?

Po pierwsze, w rzeczywistości istnieją menedżerowie, którzy nie zwalniają cię tylko dlatego, że myślą, że możesz chcieć odejść z firmy, i którzy nie będą wstrzymywać zleceń hydraulicznych lub w inny sposób źle cię traktować. Ja jestem takim menadżerem, na przykład. Kiedy miałem ludzi, którzy rozwijali się szybciej niż mogłem pomóc, nie winiłem ich za to, że chcieli czegoś, czego nie mogłem im dać. Powiedzmy, że jesteś gotowy na bycie liderem zespołu, ale nie mam zespołu bez liderów, który by cię podłożył. Nie zamierzam zatrudniać więcej ludzi, żeby załatwić ci tę drużynę. Nie stać mnie na to. Ale nie będę żałował, że chcesz mieć tę szansę. Zaoferowałem odniesienie do kogoś, kto ubiegał się o stanowisko, za które uważałem, że jest dobre, i kto powiedział mi o tym z wyprzedzeniem. Poleciłam też byłego pracownika (który odszedł) na stanowisko u klienta, po latach.

ALE – Jestem nie do odróżnienia od menedżera, który by to twierdził, ale w rzeczywistości kłamie. Więc polecam odpowiedzieć na to pytanie nieco inaczej niż zostało ono zadane. Kilka przykładów:

Chociaż nie szukam nowej pracy, szukam nowych możliwości w tej pracy. Naprawdę chciałbym [zacząć prowadzić projekty, robić więcej architektury, być na dyżurze rzadziej, mieć bardziej elastyczne godziny pracy, cokolwiek]

lub

Cóż, jeśli ktoś skontaktowałby się ze mną teraz z wielką ofertą, mógłbym być na nią trochę bardziej podatny niż rok temu. I’m glad we’re talking about this; perhaps there are some changes we could make here that could get my comfort level back where it was.

Don’t talk about what you might do or why you might leave. Rozmawiaj o tym, czego chcesz w pracy. Ten menedżer może być w stanie ci to dać. Albo będzie mógł spojrzeć ci w oczy i powiedzieć “nigdy nie będziemy w stanie ci tego dać” - i wiesz co to oznacza. Prawdopodobnie jest kilka zalet powiedzenia tego, czego chcesz. Absolutnie nie ma żadnych plusów, jeśli chodzi o mówienie, że wyjdziesz, jeśli nie będziesz mógł tego mieć, lub że już patrzysz gdzie indziej. Even if you have me for a boss.

But didn’t I say you can tell me? * Jeśli przyjdziesz do mnie i powiesz “Myślę, że jestem gotowy na X” i nie mogę ci tego zaoferować, a później powiesz mi, że starasz się być X gdzie indziej, to nie jest to samo, co “jeśli nie dasz mi X, to odejdę”. Nie stawiaj nikomu ultimatum.

Ale, i to jest klucz , wymagasz precyzji. Ani mglistego dyskomfortu, ani chęci na coś nowszego, bardziej zabawnego, ciekawszego. Jakie zadania chcesz zatrzymać lub zacząć robić? Chcesz być na innym projekcie? Żeby mieć więcej obowiązków? Nauczyć się innego języka, platformy lub frameworka? Uczestniczyć w większej ilości konferencji, brać udział w większej ilości kursów, wchodzić w interakcje z klientami? Twój menedżer rozpoczął tę rozmowę, ale jeśli twój jedyny wkład ma być “no nie to, bo mam już dość i nudzę się”, to twoje życzenia nie mogą być spełnione. I w tej sytuacji, potwierdzenie, że możesz mieć jedną nogę za drzwiami, mogło cię drogo kosztować - bez żadnych korzyści. Jedyny sposób, w jaki warto prowadzić tę rozmowę, jeśli jest możliwa korzyść. To może wynikać tylko z tego, że wiesz, czego chcesz, a nie z tego, czego już nie chcesz.

W najmocniejszych słowach, Nie!

Zarządzanie jest Nie twoim przyjacielem i posiadanie “przyzwoitych” relacji z menedżerem nie czyni go takim.

Nic nie zyskasz, ujawniając swoje intencje i masz pracę do stracenia, jeśli to zrobisz. Nie kłam, ale nie ujawniaj swojej ręki.

Powiedz “dziękuję” i “nie myślę o odejściu”. Oczywiście, nie będziesz myślał o odejściu, dopóki nie będziesz miał oferty w ręku. Choć może to być przyjazne dla Ciebie wyciągnięcie ręki, może to być również ich pytanie, czy powinni iść szukać Twojego zastępstwa.

Zła wiadomość dla Ciebie jest taka, że gdy tylko znajdą Twojego zastępcę, nie zawahają się pozbyć kogoś, kto powiedział im, że nie chce tam być.

Z osobistego doświadczenia opowiadałbym się za Tak.

Jestem starszym programistą z 13-letnim doświadczeniem. Zawsze mówiłem moim pracodawcom, gdy zaczynałem szukać nowej pracy, na zasadzie osobistej. Nigdy nie miałem z tego powodu żadnych negatywnych konsekwencji.

Korzyści dla Twojego pracodawcy obejmują:

• Posiadanie czasu na rozpoczęcie poszukiwania zastępstwa.
• Wczesne rozpoczęcie procesu przekazywania pracy.
• Zrozumienie, że długoterminowe zadania prawdopodobnie nie powinny być przydzielane.

Korzyści osobiste obejmują:

• Postępuję uczciwie zgodnie z moimi osobistymi zasadami uczciwości i otwartości.
• Wychodzę na naprawdę dobre warunki.
• Mogę być otwarty w kwestii odbierania telefonów i wychodzenia na rozmowy kwalifikacyjne.
• Zostawiam projekt w dobrym stanie.

Nie zgadzam się z tym, że bezpieczną odpowiedzią nie jest poinformowanie o tym pracodawcy, ale nie zawsze jest etyczne i profesjonalne robienie tego, co jest bezpieczne. Inżynierowie mają zawodowe kodeksy etyki i postępowania, i mogą stracić licencję na łamanie tych kodeksów, a nie tylko pracę, jeśli pracodawca poprosi ich o zrobienie czegoś nieetycznego. Ogólnie rzecz biorąc, programiści nie mają takich kodeksów zawodowych (poza kodeksami ACM), ale nie oznacza to, że nie należy się trzymać wyższych standardów. ( Uwaga: Jak zauważył KRyan, nie ma nic w ACM lub innych kodeksach inżynierskich, co wymagałoby dodatkowego powiadomienia, ale osobiście uważam, że to profesjonalista, który jest otwarty na moje intencje wobec moich pracodawców.)

Również zalecam, aby nie stosować tego jako taktyki negocjacyjnej. Proszę o podwyżki w moich recenzjach. Jeśli mój pracodawca nie uważa, że warto płacić więcej, po prostu zaczynam szukać innych możliwości i nie mam nic przeciwko temu. Twoim obowiązkiem jest dbanie o rozwój kariery i wynagrodzenie, a nie pracodawcy.

Pracodawca zazwyczaj nie daje ci wypowiedzenia przed zwolnieniem i nie powinieneś się go spodziewać. Nie uważam, że to powinno zmienić moje zachowanie. To nie jest osobisty związek, więc nie oczekuję żadnej lojalności, i nie robię tego z lojalności. Robię to, ponieważ jest to praca zawodowa.

*Uwaga, że pracodawcy w niektórych krajach (takich jak RPA) są prawnie zobowiązani do wprowadzenia procesu poprawy wydajności w pierwszej kolejności, jeśli zwalniają cię za wydajność, a przynajmniej dwie firmy, w których pracowałem, otwarcie mówiły o potrzebie redukcji personelu przed rozpoczęciem jakiegokolwiek procesu retrenchment. Te rzeczy są kulturowe i nie spodziewam się, że wszędzie będzie to prawdą.

EDIT: Jak zauważył Sebastian , otrzymał świetne referencje, dostał się na rozmowy kwalifikacyjne, ponieważ poprzedni koledzy go polecili, a nawet został raz lub dwa razy zaproszony przez byłych szefów do pracy w nowych miejscach. Myślę, że są to znaczące korzyści. Podoba mi się również jego pomysł, aby uzyskać pisemną umowę, jeśli chodzi o długoterminowe poszukiwanie pracy.

Duża NOOOOOO! byłaby oficjalną odpowiedzią.

Właśnie stworzyłem konto, aby odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ czuję, że musisz wiedzieć, jak kierownictwo reaguje w tego typu sytuacjach.

Kiedy zidentyfikują pracownika jako “ryzyko”, przeprowadzą rozmowę kwalifikacyjną z kandydatami, aby go zastąpić (lub ją).

Prawidłowym sposobem poradzenia sobie z tym problemem byłoby ogłoszenie o swoim odejściu po znalezieniu czegoś innego.

Pomyśl o tym w ten sposób: czy Twój pracodawca powiedziałby Ci: “Aktywnie chcemy Cię zastąpić, ponieważ nie spełniasz już naszych potrzeb”. ? Nie wydaje mi się. Wolałby cię poinformować, że znalazłeś kogoś innego, wręczyć ci czek z dwutygodniowym wyprzedzeniem i uprzejmie poprosić o opuszczenie twojego boksu z rzeczami osobistymi.

W ten sposób gra się w grę. Byłem na twoim stanowisku i postanowiłem powiedzieć o tym mojemu pracodawcy, myśląc, że da mi podwyżkę lub zmodyfikuje mój kontrakt na pracę, aby dostosować go do moich zmieniających się potrzeb… o rany, byłem młody i naiwny. Znalazł kogoś, zanim zdążyłem znaleźć inną pracę. Nie dał mi ostrzeżenia ani nie uprzedził mnie… “Dziękuję za poświęcony czas i życzymy powodzenia w przyszłych projektach”.

Tylko wtedy, gdy jesteś bardzo blisko swojego pracodawcy, jak kuzyn lub brat, możesz zaryzykować rozmowę o tego typu sprawach… ale w przeciwnym razie zachowaj swoje kontakty zawodowe i swoje intencje (i emocje) dla siebie.

Odpowiedź brzmi: nie. Powinno być sprawiedliwie, kiedy twój menedżer chce cię zwolnić, nikt ci nie powie:

Próbujemy cię zwolnić. Proszę być przygotowanym.

Wtedy dlaczego miałbyś zawiadamiać firmę? To nigdy nie zadziała dobrze, a ty nie zyskasz absolutnie nic, mówiąc o swoim zamiarze.

Myślę, że bezpieczną odpowiedzią jest nie tak jak mówili inni, ale każdy ma swoje własne życiowe wytyczne.

W zależności od Twoich relacji z szefem, kultury firmy, tego, jak szybko chcesz odejść, jak jeśli rynek pracy jest dla Ciebie i jak wyglądają Twoje finanse, jeśli natychmiast Cię zwolnią. I upewnij się, że naprawdę chcesz odejść z firmy, ponieważ nie ma powrotu, nie ma możliwości uzyskania awansu, itp.

Często pracodawca nie ma żadnego zysku, aby zwolnić cię na miejscu. Słyszałem historię o ludziach zwalnianych na miejscu z powodów bezpieczeństwa i cokolwiek innego, więc to może się zdarzyć. Osobiście nie rozumiem logiki stojącej za tym, ponieważ jesteś już wyszkolonym i wykwalifikowanym pracownikiem. Im więcej czasu spędzasz ze swoim pracodawcą, tym więcej zyskują. W zależności od czasu, w którym chcesz odejść, szef może zarządzać swoim projektem w konsekwencji, jak przypisanie do Ciebie historie, które wymagały więcej szkoleń i zachować łatwe rzeczy do zastąpienia.

Moja relacja z dwoma z mojego szefa stała się osobista po 3-4 latach pracy. Powiedziałam im wcześniej, że chcę odejść, zgodziliśmy się na coś w rodzaju:

• Czekam, aż znajdą nowego kandydata
• Szkolimy nowego faceta i zatwierdzamy, że może wykonywać tę pracę
• Pracodawca daje mi czas na znalezienie pracy, która mi się podoba

Za pierwszym razem odeszłam po 3 miesiącach, a za drugim razem zajęło to 8 miesięcy.

Mam świetne referencje, byłam zaskoczona, ile razy ktoś, kto bierze udział w rozmowie kwalifikacyjnej, zna kogoś, z kim pracowałam w przeszłości. I czasami mam telefon od poprzedniego szefa, który zaproponował mi pracę w jego nowym miejscu pracy.

Jeśli zdecydujesz się porozmawiać ze swoim szefem, Polecam Ci uzgodnić coś na papierze z maksymalnym terminem, jak pracodawca ma 12 miesięcy na znalezienie kogoś, masz 12 miesięcy na znalezienie nowej pracy, itp. Przechodzę przez ścieżkę kilku facetów, którzy wynegocjowali swoje wyjście przez podwyżkę wynagrodzenia jak +25% czasu, kiedy nie zmienią pracy. Więc nie jest to powszechne, ale można to zrobić z obopólnymi korzyściami.

Podsumowując, jaki jest klimat z twoim szefem? Jak się czujesz? Jesteś przygotowany na najgorszy przypadek? Jaki jest twój stan projektu? Czy wkrótce odbędzie się prezentacja dużego klienta pracodawcy?

Powodzenia!

Jeśli

• jesteś pewny swoich możliwości zatrudnienia, to znaczy, że jeśli zostaniesz zwolniony, to nic wielkiego, i
• jeśli chcesz utrzymać osobisty kontakt z szefem po odejściu, i
• chcesz dać wrażenie wiarygodności, i
• są skądinąd wygodne dyskutować o swoich powodach (bo to się pojawi), i
• mógł zobaczyć siebie wracając do firmy później,

wtedy myślę, że tak , warto zaryzykować powiedzieć.

Ale zdaj sobie sprawę, że to jest ryzyko. To może sprawić, że zostaniesz zwolniony wcześniej niż chcesz, może sprawić, że szef cię znienawidzi, może sprawić, że pozostały czas w obecnej pracy będzie bolesny.

Jeśli jesteś skłonny podjąć to ryzyko, to idź na nie. Oczywiście nie ujawniaj wszystkiego, zwłaszcza, że na pewno utrzymałbym następną firmę w tajemnicy, dopóki nie miałem swojego nazwiska w ich gazecie z ustaloną datą. Utrzymywanie tego w tajemnicy usuwa małe, ale realne ryzyko, że twój obecny szef zadzwoni do nich i powie o tobie złe rzeczy.

Z mojego (aczkolwiek ograniczonego) osobistego doświadczenia, nie powinieneś czuć się zmuszony do powiedzenia o tym swojemu szefowi.

Miałem wspaniałe relacje zawodowe i osobiste z moim poprzednim menadżerem, ale naprawdę nie miałem ochoty podejmować żadnego ryzyka z prezesem startupu, w którym byłem. Wiedziałam, że mogę całkowicie zaufać mojemu menadżerowi, ale wiedziałam również, że nie może on po prostu zatrzymać tego dla siebie i musiałby to zgłosić. Trzymałem to z dala od niego, aż do momentu, w którym musiałem przekazać mu moją rezygnację.

To był dla niego szok, ale on zrozumiał, a my utrzymywaliśmy ścisły kontakt nawet po tym, jak się przeprowadziłem. Właściwie to idziemy razem na koncert tego lata.

Chociaż nie jest to właściwa odpowiedź na pytanie “czy powinnam powiedzieć mojemu menadżerowi, że chcę zrezygnować”, czuję, że odnosi się ono do społecznego aspektu tego pytania.

Kontekst jest ważny.

Ostatnio wiele osób odchodzi z mojej firmy i uważam, że jest to spowodowane podobnymi przyczynami i/lub ich własnymi.

Brzmi to tak, jakby menedżer bardzo chciał stracić kolejnego (miejmy nadzieję, że kompetentnego) pracownika. Jak już wskazują inne odpowiedzi, ich motywacje mogą znajdować się pomiędzy dwoma skrajnościami:

• Chcą być przygotowani na czas, aby zastąpić kolejną stratę (a gdy już ją znajdą, Twoje “rozważanie odejścia” staje się “byciem zwolnionym”)
• Chcą _pozostawić Cię (a może i innych) bez pomocy, a tym samym muszą zrozumieć, dlaczego ostatnio wielu odeszło, być może bez pomocy.

W każdym razie możesz zacząć od czegoś w stylu “Chyba zastanawiasz się, dlaczego wielu innych odeszło ostatnio? Nie znam ich motywacji, ale szczerze mówiąc are rzeczy, które można by poprawić.”

Mam wrażenie, że produkt nie interesuje mnie tak, jak kiedyś.

Menadżer może nie być w stanie tego dostrzec, ani od Ciebie, ani od nikogo innego. Może być bardziej konstruktywny sposób, aby to ująć (jak w, może produkt wymaga poprawy, ponieważ brak zainteresowania ze strony programistów może korelować z brakiem zainteresowania ze strony klientów), lub przynajmniej więcej szczegółów. Jeśli powiesz to w ten sposób, tak, możesz równie dobrze powiedzieć “Tak, ja am rozważając wyjazd, i niewiele możesz z tym zrobić”. Tylko upewnij się, że nie zabrzmi to jak szantaż!

Pytanie brzmi, czy jest coś, co mogą z tym zrobić? Jeśli starają się poprawić całą sytuację wielu odchodzących pracowników, może to stać się bardzo produktywną dyskusją, w wyniku której Twoja praca zamieni się ponownie w coś przyjemnego. Jeśli chcą tylko ocenić, czy Ty również musisz zostać wkrótce zastąpiony, cóż, _did już zacząłeś rozważać inne możliwości.

Ważną rzeczą jest, aby przeprowadzić konstruktywną dyskusję na ten temat, a nie tylko “Tak, jestem”, co pozostawia kierownikowi do własnych (prawdopodobnie szkodliwych) wniosków.

Prawidłowe jest, aby nie odpowiadać na pytanie.

W ten sposób pracodawca martwi się o Twój wyjazd, ale nie może być pewien kiedy lub czy zaczniesz szukać. Więc odpowiadasz w ten sposób :

Dlaczego miałbyś szukać gdzie indziej? (retorycznie) Martwisz się o to? Wiesz, że możesz utrudnić mi znalezienie nowej pracy poprzez zwiększenie moich wymagań płacowych. (Big Grin)

Inne odpowiedzi przynoszą już wiele istotnych i ważnych punktów. Nie wierzę jednak, że to pytanie ma jedną uniwersalną odpowiedź, która jest właściwa w każdej sytuacji. Najważniejszym pytaniem jest tutaj Kto ma dźwignię?

Wspomniałeś, że jesteś inżynierem oprogramowania; z osobistego doświadczenia, jak również z ogólnej wiedzy widzę, że inżynierowie oprogramowania, powyżej pewnego poziomu umiejętności, znajdują się w sytuacji, w której pracownik jest bardziej wartościowy dla pracodawcy niż na odwrót. Innymi słowy, gdybym odszedł teraz (z jakiegokolwiek powodu), znalazłbym nową pracę znacznie łatwiej i szybciej niż moja firma musiałaby znaleźć zastępstwo.

Dlatego też (biorąc pod uwagę, że to założenie jest słuszne w odniesieniu do twojej sytuacji), groźba odejścia z firmy (dobrowolnie lub w wyniku zwolnienia) nie jest zagrożeniem dla ciebie, ale dla firmy - i co ważniejsze, dla samego tego menedżera. Tak więc, przyznając, że jest to rzeczywiście możliwość przekrzywienia negocjacji na Twoją korzyść. A ponieważ są rzeczy, z których nie jesteś zadowolony i chciałbyś renegocjować**, ujawnienie tej informacji swojemu menadżerowi wygląda na właściwy sposób postępowania.

Zgadzam się z tymi, którzy radzą nie ujawniać swojej ręki. A ja piszę jako menadżer. Ale tu jest trochę dodatkowa perspektywa.

Menedżerowie też są ludźmi, tak jak ty. Ich lepsze, logiczne osobowości mogą chcieć i aspirować do bycia bezstronnymi i otwartymi. Ale wciąż mają emocjonalną, mniej logiczną część swojego mózgu (układ limbiczny i pnia mózgu), która jest bardziej podatna na ludzkie dziwactwa i uprzedzenia. I to jest ta mniej logiczna część, która może łatwo wskoczyć w życie i przejąć kontrolę, kiedy są pod jakimkolwiek stresem (np. z powodu presji własnego szefa, zmęczenia lub nawet kłopotów w domu).

Teraz może być tak, że intencje twojego szefa są prawdziwe i uczciwe, kiedy mówi ci, że nie poniesiesz żadnych konsekwencji, jeśli jesteś otwarty na chęć odejścia. Ale to jest jego lepsze, aspiracyjne samo mówienie. Otwórz się, a zasadzisz ziarno wątpliwości, które będzie kiełkować i zacznie rosnąć. W głębi duszy, w jego mniej logicznych momentach, może zacząć myśleć o tobie jako nielojalny lub zbędny - nawet jeśli robi to podświadomie.

Takie osądy mogą być względne, dokonywane tylko w porównaniu z innymi pracownikami. Ale kiedy musi kogoś zwolnić, będzie się liczył z tobą cały czas.

Ik weet dat deze vraag oud is en dat er veel goede antwoorden zijn gepost. Echter, als de OP, wil ik mijn ervaring met dit plaatsen omdat ik de ervaring heb om het te ondersteunen en ik dacht dat het relevant zou zijn en sommige mensen zou kunnen verrassen.

Gewoon een FYI-update, ik ben sindsdien van baan gewisseld. Ik heb het advies opgevolgd en het niet aan mijn manager verteld. Het ging op en neer en ik heb een paar managers gehad sinds deze vraag werd gesteld. Mijn techneut werd toen gepromoveerd tot manager en iemand anders in het team werd gekozen als techneut. Mijn nieuwe manager en ik waren behoorlijk close, maar ik heb hem nog steeds niet verteld dat ik eraan dacht om te vertrekken.

Ik denk echt dat het advies dat ik kreeg in de antwoorden thuis raakte – Ik sprak over wat ik met hem zocht maar was eerlijk tegen mezelf als ik het gevoel had dat ik die dingen kon vinden in mijn huidige bedrijf, ongeacht of mijn manager het gevoel had dat ik die dingen kon vinden. Sommige dingen die me echt deden beseffen dat ik weg wilde, waren dat ik niets nieuws aan het leren was. Veel van de dingen die ik wilde leren (nieuwe technologieën, enz.) deden er zo lang over om naartoe te gaan en ik schatte dat het een paar jaar zou duren voordat we er waren. Ook de bedrijfsvooruitzichten waren niet geweldig. Hoewel ik me daar niet door liet beïnvloeden, was het zeker iets waar ik lange tijd gewetensvol mee bezig was. Ik dacht na over alle problemen die ik zag dat het bedrijf X jaar terug was en dacht hoeveel daarvan werden geïdentificeerd als problemen en of een ervan werd opgelost. Veel van die problemen zijn er nog steeds.

Ik heb het beste van alles gekregen – ik heb na het werk hard gewerkt om alleen te studeren en was traag maar slim met interviews, maar ik heb nog steeds hard gewerkt aan mijn doelen binnen het bedrijf en ik ben onvermijdelijk hogerop gekomen. Een doel van mijn carrière was om een techneut te worden en tegen de tijd dat ik vertrok, had ik dat al bereikt (ik kreeg de techneutpositie aangeboden vlak na de andere techneut die vertrok), wat vrij goed getimed was en me misschien zelfs geholpen heeft om mijn nieuwe baan te krijgen (als ik hoor dat ik nu een techneut was, heb ik zeker mijn wenkbrauwen laten fronsen).

Toen ik mijn ontslag gaf, was het een moeilijke en hij was eerlijk tegen me. Hij was teleurgesteld, maar was blij voor mij. Hij vertelde me dat de andere techneut eerlijk tegen hem was over rondkijken en tijdens hun 1-op-1’s, gaf hij hem testintervietvragen die niet meer voldeden (ook legde hij soms uit waarom hij afwezig was en mijn manager zei niets). Een deel van mij wenste dat ik het hem eerder had verteld (had het misschien wat makkelijker gemaakt) maar een ander deel van mij is nog steeds blij dat ik het niet heb gedaan. Als ik het hem vertelde, weet ik niet of ik mijn verhogingen of mijn promoties zou hebben gekregen en ik ben ook blij dat ik die 1-op-1’s heb besteed aan mijn carrièrestijging, omdat ik het gevoel heb dat veel van die discussies zullen doorwerken in mijn nieuwe baan.

Bij mijn nieuwe bedrijf noemden ze iets dergelijks - managers ondersteunen je carrière en de workshopleider zei dat hij iemand had die op zoek was naar vertrek, dus hij zei dat hij, nadat hij iets niet kon vinden in het bedrijf, hen zou interviewen tijdens 1-op-1’s en sterke verwijzingen zou geven als ze het ooit nodig hadden.

Interessant in mijn nieuwe team op mijn nieuwe baan, mijn manager vertelde me dat hij vermoedt dat iemand van het team op zoek is naar een nieuwe baan en hij wilde dat ik een aantal van de projecten waar hij aan werkt zou oppakken. Ik kan zien dat hij enige wrok tegen hen koestert. Ik weet niet zeker of hij eerlijk gezegd op zoek was naar hulp, maar ik denk ook dat hij het hem niet vertelt en dat half zo hard werken de wrok alleen maar erger maakt.

Het is moeilijk voor mij om op basis van mijn ervaring te zeggen of het een goed idee is om het je manager te vertellen. Ik heb het gevoel dat het echt van je manager afhangt, maar goede managers zullen jou en je carrière ondersteunen (het is de moeite waard om een goede manager te zoeken als je dat kunt). Persoonlijk heb ik het gevoel dat ze je carrière binnen het bedrijf het beste kunnen ondersteunen. Als je echt die extra ondersteuning nodig hebt als je rondkijkt, zou ik zeggen dat je iets kunt zeggen als je dicht bij je manager staat.

Hoop dat dit iemand helpt. Bedankt voor al je antwoorden.

Byłem po obu stronach pytania.

Jako pracownik: Na początku lat 90-tych pracowałem dla wykonawcy robót obronnych. Biznes obronny kurczył się. Znałem wtedy mojego szefa od sześciu lat, a on zapewnił mnie, że dopóki będzie zatrudniony, ja też będę. Zamiast robić tę słabą uwerturę, z którą się utożsamiasz, mój szef zasugerował więcej:

• Powiedział, że mogę nie enjoy pracy przez kilka następnych lat. Powiedział, że jeśli będę chciał się rozejrzeć, następny rok może być dobrym czasem na poszukiwania.

• Dodał, że będzie wspierał moje poszukiwania, zapewniając, że będę mógł jeździć na konferencje, prezentować referaty i zwiększać swoją widoczność - zawsze coś, co będzie niepokojące dla tych z nas, którzy byli wtedy w przemyśle obronnym.

• To działało. Znalazłem pracę w dużej firmie z Doliny Krzemowej i ruszyłem dalej szczęśliwie i na dobrych warunkach. Mój szef miał tę zaletę, że wiedział, że jestem jedną z osób, które chciały odejść, i oszczędziło mu to decyzji o zwolnieniu.

Od dawna czułem, że przełożeni, którzy mówią tylko “Mam otwarte drzwi” lub “Możesz ze mną rozmawiać o wszystkim”, wybierają łatwą i tanią drogę — nie wymaga to od nich niczego poza powiedzeniem kilku słów. Zanim przyjmiesz ofertę i wpadniesz w samobójczą karierę, powinno się zaproponować coś konkretnego.

Jako menadżer: Czas minął, a ja znalazłem się po drugiej stronie. Zachęcałem wszystkich, którzy dla mnie pracowali (inżynierów, a później innych menedżerów), aby dali mi znać, czy dostają to, czego potrzebują od swojego zatrudnienia. Chodziłem i pytałem, i pytałem o to znacznie częściej niż w cyklu przeglądów, czy w cyklu miesięcznym / kwartalnym / rocznym 1 na 1.

Moje odczucie jako menedżera jest takie, że najtrudniejszą rzeczą do zrobienia jest nagła niedostępność. Jeden z moich pracowników zmarł na atak serca w wieku 39 lat. Inni zrezygnowali z pracy bez ostrzeżenia. Każda informacja jest mile widziana u poważnego menedżera, nawet jeśli jest to wiadomość e-mail z napisem “Potrzebuję dnia wolnego”, zamiast wzywać chorych o 8:30 bez wyjaśnienia. (Uwaga: Ja do zdaję sobie sprawę, że ludzie nagle chorują.)

Generally: Stwierdziłem, że ludzie są albo zasadniczo uczciwi albo zasadniczo nieuczciwi. Jeśli masz dobry powód, aby wierzyć, że twój menedżer jest w pierwszej kategorii, to możesz skorzystać na tym, że jesteś konsekwentnie szczery, również. Jeśli nie, bądź ostrożny.

Jest tu wiele dobrych odpowiedzi, dodam, że gdy powiesz “tak”, Twój awans w tej firmie kończy się.

Dlaczego mieliby Cię promować lub wysyłać na szkolenia? Po prostu odejdziesz. Prawdopodobnie poświęciłbyś trochę czasu na udokumentowanie swoich obowiązków, aby wyjazd nie spowodował niepotrzebnych szkód. A wcześniej myślałeś, że ta praca jest nudna!

Oczywiście powód, dla którego odchodzisz, może to złagodzić. Operacja jest po prostu nudna. To tego nie załatwi. Ale znałem faceta, który powiedział szefowi, że szuka, bo był w trudnej sytuacji finansowej. Był zwolniony i bezrobotny od kilku lat, podjął niskopłatną pracę, bo groziła mu utrata domu. Po kilku latach powiedział szefowi, że chce się dostosować, aby zbliżyć go do pensji sprzed zwolnienia. Był dobrym pracownikiem, ale wciąż był kompletnie spięty gotówką. Zrozumiałe.

Mili faceci kończą ostatni. Najlepszy" menedżer prawdopodobnie sprawia, że jego ludzie czują się tak, jakby mogli mu powiedzieć wszystko, co może potem wykorzystać do zmaksymalizowania zysku firmy, porzucając ufnego pracownika jak hamburger. Stare powiedzenie brzmi: “Każdy dobry menedżer ma w sobie trochę drania”. Ten, który zwykle nie trwa długo. Bycie menedżerem wrażliwym na pracowników jest w większości przypadków pocałunkiem śmierci. Właściciel umieścił go w roli menedżera, aby zarabiać pieniądze właściciela, a nie uszczęśliwiać pracowników. Jednym z ciężarów miłych facetów jest uczciwość, nienawidzą nie być nadchodzącym, ponieważ lubią myśleć o sobie jako o niezawodnych i godnych zaufania, a ktoś inny może na nich liczyć. To dobra ideologia do utrzymania z przyjaciółmi, ale twój szef, jak zakładam, był twoim szefem, zanim stał się znajomym polubownym. To znaczy, że najpierw masz relacje biznesowe, a więc nie jesteś mu winien okna w swojej duszy. Nie musisz czuć, że musisz odciążyć się od wszelkich egoistycznych pragnień zawodowych, tak jak możesz to zrobić ze swoją żoną, jeśli czujesz się winny niestosownego przyciągania do innej kobiety. Umowa o pracę prawdopodobnie nie była na określenie “do śmierci nas rozstać”.

Menedżerowie są menedżerami, ponieważ właściciele obiecują im więcej rzeczy w zamian za lojalność. Oznacza to, że oczekuje się od nich, że będą działać w firmach, które są w najlepszym interesie, a ponieważ płacenie niepotrzebnych wynagrodzeń nie leży w ich interesie, starają się nie płacić więcej niż muszą i minimalizować szkody wyrządzone przez bunt, wyrzucając najpierw ludzi za burtę. Istnieją firmy, które traktują swoich pracowników bardziej jak przyjaciół, ale zazwyczaj mają pewne szczególne zalety, które pozwalają im na rozluźnienie paranoi, jak na przykład posiadanie dużej ilości pieniędzy do spalenia. Większość z nich nie.

Więc, uczciwa odpowiedź biznesowa brzmi: Nie byłbym uczciwy, gdybym powiedział, że nie zwracam uwagi na rynek pracy okazjonalnie. Myślę, że wszyscy nadążają za rynkiem, jeśli chcą przetrwać. Ale ja nie dążę teraz do niczego konkretnego. Nie oznacza to, że może mnie nie skusić jakaś szczególnie atrakcyjna oferta, jeśli ktoś się zaprezentuje, ale dałbym ci znać, gdyby coś takiego się pojawiło i pomyślałem, że to może być realna możliwość. Wiem, że potrzebujesz czasu, aby zrobić zakupy na wymianę, więc na pewno przedłużyłbym ci tę uprzejmość, skoro jesteś ze mną tak uczciwy. Ale biorąc pod uwagę mój obecny sposób myślenia, nie sądzę, że to jest coś, o co musisz się martwić w najbliższym czasie, jeśli kiedykolwiek. Jeśli jednak coś się zmieni, na pewno dam ci znać.

Podoba mi się również sugestia Sebastiena DErrico, jeśli związek jest wystarczająco bliski, aby było to wykonalne. Najtrudniej jest dowiedzieć się, co o tobie myślą. Możesz myśleć, że są świetni, ale jeśli myślą, że jesteś kolejnym lemmingiem, to sugerowanie ugodowego sposobu na uszczęśliwienie wszystkich może być tylko dodatkowymi komplikacjami, z którymi nie chcą się kłopotać. To tak jakby sugerować swojej żonie, że doradztwo może być korzystne dla obu stron, kiedy małżeństwo nie działa, a ona naprawdę chce tylko pieprzyć listonosza i wysłać cię do pakowania. Możesz przenieść na nich swoją grzeczność i założyć, że są tak samo mili i opiekuńczy jak ty, ale jeśli nie są, a większość z nich nie jest na wyższym stanowisku, to możesz być zaskoczony rozwiązaniem umowy, jeśli zasugerujesz, że wszyscy wygrają podejście do twojego odejścia. Z drugiej strony, myślę, że byłoby to idealne rozwiązanie, jeśli jest wykonalne, ponieważ pozostawia mosty w stanie nienaruszonym.