Po prostu zapytałbym

Wygląda na to, że zrobił pan sobie krzywdę. Czy wszystko w porządku?

Jeśli jest szanowanym kolegą, to nie sądzę, by się z tym krępowali.

Możliwe, że dostają to pytanie cały dzień, ale ignorowanie go wydaje mi się jeszcze bardziej niegrzeczne. Jeśli nie będą czuć się komfortowo dyskutując o tym, mogą to po prostu wyszczotkować lub, w zależności od Twojego związku, mówić o tym więcej.

Pytając o to, mogą po prostu sprawić, że poczują się lepiej, że Ci na tym zależy i warto zaryzykować ewentualną niewygodną chwilę.

Całkowicie zignorujcie to… Kontynuujcie swoją pracę. Jeśli o tym nie wspominają, to nie wspominaj o tym. To bezpieczna opcja, której nie skrzywdzisz nikogo i nie wpłynie to na nich.

Jeśli jednak wspomną o swoim podbrzuszu, powiedz coś w stylu

Ach tak, co się z tym stało przy okazji? (jeśli nie masz nic przeciwko temu, że zapytam)

W przeciwnym razie załóż, że nie chcą o tym rozmawiać i zostaw to tak.

Oczywiście oboje wiecie, że tam jest, ale jeśli wasz kolega nie chce o tym rozmawiać, nie wspomni o tym. Unikajcie wchodzenia w niechcianą rozmowę.

Istnieją dwa klucze do tej sytuacji komunikacji biznesowej.

Dwa klucze to:

1. To naprawdę nierealne “udawać, że się to ignoruje”.

Jeśli stoisz w windzie “udając, że się to ignoruje” tak niezwykłą rzecz, w rzeczywistości sprawiasz, że jest to duży problem.

Sygnalizujesz, że jest to dramatyczny problem, o którym ludzie będą plotkować, który jest tak “niezwykły!” gwarantuje wyjątkową obsługę; powiększasz problem.

2. Zrób z tego przemijającą sprawę, tak “małą sprawę” jak to tylko możliwe. Przeciwieństwo wielkiej sprawy.

Po prostu zapytaj jak najkrócej, co się stało - _ a następnie upuść to_.

W języku angielskim, użyj oczywistych krótkich formułek: “Oh, co się stało, nic ci nie jest?” lub “To musiało boleć, jak to zrobiłeś?” Jak tylko osoba odpowie, zwrócić jedno słowo pleasantry i move prawo on do biznesu dnia.

Zrozum, że formuły komunikacji są podstawą ludzkiej egzystencji, są one niezwykle uspokajające. To jest sama natura uprzejmości.

To jest absolutnie kluczowe w sytuacjach biznesowych, aby być w stanie deal z a następnie całkowicie odłożyć na bok sprawy osobiste.

Ten ciekawy przykład oświetla niektóre krytyczne aspekty komunikacji w miejscu pracy.

Sugerowałbym, abyś dostał jedną szansę na natychmiastową reakcję, kiedy pierwszy raz zobaczysz się z kolegą, i nie powinno to obejmować najmniejszej aluzji do pytania, co się stało:

• wow, to wygląda boleśnie, biedactwo!
• ojej, dobrze się dziś czujesz?
• ow, dobrze się czujesz?

Nie “Założę się, że za tym stoi jakaś historia! ” albo “wygląda na to, że miałeś ciekawy weekend!” albo coś w tym stylu.

Jeśli koleżanka chce o tym porozmawiać, może, tak łatwo jak “Nic mi nie jest, dzięki - zjechała prosto na drzewo, możesz w to uwierzyć?” coś w tym stylu.

Jeśli “przegapiłaś swoje okno”, żeby powiedzieć coś współczującego, dostaniesz jeszcze jedno okno następnym razem, gdy zobaczysz je sama. W tym miejscu chcesz wyraźnie wspomnieć, że uniknąłeś osobistego tematu przed nim ze względu na dyskrecję (jakby nikt inny nie zauważył, gdybyś po prostu o tym nie wspomniał), obniżając swój ton i być może zaczynając od “teraz, gdy jest nas tylko dwóch”,

• przepraszam, jeśli wszyscy to mówią, ale twoja twarz - to wygląda boleśnie. Cokolwiek mogę zrobić, aby pomóc?
• daj mi znać, jeśli potrzebujesz zmienić oświetlenie lub cokolwiek z powodu twojego oka, eh?
• miej nadzieję, że szybko się zagoi, bud, i że wygląda gorzej niż się wydaje

Znowu nawet odrobina chęci, aby wiedzieć co się stało. Po prostu praktyczne oferty lub wyrażenia dobrych chęci. Podnoszenie tematu pozwala na dowolną rozmowę, której kolega chce, ale nie pytając, a nawet nie sugerując, ułatwia im po prostu podziękować za to, co wyraźnie powiedziałeś i nie brać tematu dalej.

To zależy od kultury.

Jestem w Europie Zachodniej. W moim kraju byłoby dziwne nie zapytać kolegę, czy jest w porządku. Wtedy, oczywiście, nie powinieneś zadawać zbyt wielu pytań o to, co się stało, chyba że koleżanka zgłosiłaby się na ochotnika. Ale nie zapytanie o to byłoby super dziwne, chyba że jest on twoim szefem lub szefem szefa, albo prawie się nie znacie (nawet w tej pierwszej sytuacji byłoby ok, gdybyście się znali przez jakiś czas).

Jednak zakładam, że oczekiwane zachowanie np. w USA może być inne, bardziej w duchu “nigdy nie mów o wyglądzie innych ludzi”.

Nie zgadzam się z podejściem “całkowicie zignoruj to”. Wiesz, że to tam jest, on wie, że ty wiesz, że to tam jest. Skończysz z jakimś dziwnym klimatem limbo. Nie będziesz zachowywać się naturalnie udając, że go tam nie ma, a energia/wibłoń będzie odbierana przez innych i osobę, o której mowa.

Nie sądzę też, że powinieneś zagłębiać się w to zbyt głęboko, ponieważ kontekst może być wrażliwy i/lub nie do pracy. Dałabym mu znać, że go widzisz i zostawiłabym go na tym, chyba że dana osoba sama rozpocznie konwój.

• \“wskaż na swoje oko” “Ouch”. (on mógłby po prostu odpowiedzieć “naprawdę”)
• You OK? ( on może odpowiedzieć “jup.”, co znaczy, że nie chce rozmawiać)

Wyciąga to dziwne z sytuacji.

sugestia Twyxza , całkowicie zignorować czarne oko, jest dobre, zwłaszcza jeśli nie znasz współpracownika bardzo dobrze. Chcę zaproponować alternatywę, która mogłaby się przydać komuś, z kim masz bardziej przyjazne relacje.

Możesz o tym wspomnieć, ale rób to w sposób, który nie zmusza współpracownika do dzielenia się szczegółami, jeśli nie chce. Jedną z opcji jest wspomnienie o siniaku bez pytania, w jaki sposób go dostał.

Ach, to wygląda na to, że boli!

To jest na tyle otwarte, że może zareagować z tak wieloma lub tak mało szczegółami, jak tylko chce. Jeśli po prostu powiedzą “Yeah, I’m hopeing this goes away quickly,” then don’t press for more information.

Another option is to ask about it in a humorystyczny way, similar to this answer on the question you linked :

You know when they tell you to “Keep your eye on the ball,” they don’t mean it dosłownie, right?

lub nawet do zupełnie absurdalnego,

Let me guess, wrestling grizzly bears again?

Skoro nie powiedziano Ci co się stało, to powinno być oczywiste, że żartujesz. Twój współpracownik może również odpowiedzieć żartem, albo może zdecydować się powiedzieć ci, co naprawdę się stało. To całkowicie zależy od nich. Pamiętaj, że naprawdę użyłbym tego podejścia tylko wtedy, gdybym znał współpracownika na tyle dobrze, by z nim żartować.

Więc jeśli zdecydujesz się w jakiś sposób wychować podbite oko, najważniejszą rzeczą jest upewnić się, że twój kolega ma wyjście i nie czuje, że musi się dzielić z nim więcej informacji niż chce.

Moją pierwszą pracę dyplomową rozpocząłem 5 dnia z czarnym / pchniętym okiem po upadku roweru górskiego na twarz.

Wiele osób, z którymi pracowałem, pytało o to i żartowało o wdaniu się w bójkę / wyglądałem na kaca (ponieważ nosiłem okulary przeciwsłoneczne i gips na twarzy), podczas gdy wszyscy inni po prostu uprzejmie ignorowali mój wygląd.

Profesjonalną rzeczą jest ignorowanie lub lekki żart / komentarz na temat urazu bez zbytniego dyskursu. Mogą czuć się niezręcznie z powodu nowej tymczasowej rysu twarzy i uwagi, jaką przykuwa, ponieważ nie jest to nic, co mogliby ukryć, ale również nie mieć tego słonia w pokoju.

Pytanie lekko szczotkuje umiejętności interpersonalne, jak również etykietę w miejscu pracy i będzie zależało od osoby, firmy i Twoich relacji z daną osobą.

What is the professional and appropriate reaction to a not-so-close, but friendly college with a black eye?

It is really up to you.

You have two good choices: możesz to zignorować , albo możesz coś powiedzieć. Tu są dobre odpowiedzi, które bronią wszystkich tych stanowisk.

Jeśli zdecydujesz się coś powiedzieć… skoro nie mówisz o swoim życiu osobistym… prawdopodobnie nie powinieneś mówić “Co się stało? "albo czegokolwiek innego co sugeruje, że są ci winni jakiekolwiek szczegóły.

Po prostu pomyśl o tym i zdecyduj co you chcesz zrobić._

Pewnie powiedziałbym "Wszystko w porządku?”

Mogą grzecznie odpowiedzieć “Tak” i nie podawać żadnych szczegółów. Udawaj, że go nie ma. Mogą grzecznie odpowiedzieć “Tak” i podać szczegóły, może Ty też możesz odpowiedzieć. Jeśli powiedzą “Nie”, możesz zaoferować pomoc. Jeśli powiedzą “Nie, ale będę”, powiedz “_powiedz mi, czy mogę pomóc” i rzuć to.

Nieco inna perspektywa, ale osobiście nie chciałbym, aby ktokolwiek o tym wspomniał. Jesteśmy tu po to, by wykonywać pracę, chyba że ma to wpływ na moje wyniki, nie jest to istotne. Jest wiele powodów, dla których mielibyśmy doznawać urazów fizycznych poza miejscem pracy. Może dzika noc, może sport, może lubisz ból… bez względu na powód, to jest twoja sprawa i nikogo innego. Najlepiej nie mówić nic i skupić się na pracy.

Dlatego tam jesteś. To dlatego wszyscy są opłacani. Szkoda przychodzi do ludzi cały czas i w różnych formach. Ogólnie rzecz biorąc, ufam osądowi ludzi. Jeśli są w pracy z podbitym okiem, to prawdopodobnie nie jest to tak poważne, że nie mogą pracować.

Jeśli nie rozmawiają o tym, to dlatego, że nie chcą o tym rozmawiać. To jest wystarczająco jasne. Osobiście, myślę, że mówienie o tym, jest bardziej o innych ludziach niż o osobie, która doznała urazu. Oni wiedzą, że są ranni, wiedzą, że ty wiesz. Dlaczego musisz coś mówić? Dla mnie to tylko wścibscy ludzie.

Osobiście wolałbym, żeby ludzie trzymali się tylko siebie. Nie jesteśmy tu po to, by być przyjaciółmi, jesteśmy tu, by pracować.